En un rezién articlo de José Luis Melero aparixe a ideya de que «sólo se puede ser aragonés» en una Espanya autual, crebata e polarizata. Os aragoneses acostumbramos de cayer bien en a resta d’o Estau -a famosa clamor entre Castilla y Catalunya-, un mantra vazío pa chenerar espazios de confort. Si güellamos os datos d’o CIS sobre sentimiento nazionalista en Aragón, a baxada d’a identidat propia contina. 

Melero ye uno d’os inteleutuals autuals que emparan o discurso de Chunta Aragonesista: o seny federalista -país de países-. En Aragón «mái enradigó l’independentismo», per ixo plega o Trebunal Constituzional y atura la Lei de Dreitos Istoricos

photo6048679512306200708
Soro, CHA, PSOE y atras amigas

¿Bi ha vida més dillá de iste aragonesismo? Si repensamos os problemas d’Aragón, ye de dar que sí. O buenismo de Melero ye un «cordón sanitario» pa siñalar á os buenos aragoneses y á os que son periglosos con ixa Espanya desfeita. Entremistanto, Chunta proposa una compleganza de totas as cuchas, ¿seny u sillonitis?