En ista crisis cuasi perén d’o nazionalismo aragonés, quiero proposar atro tema que me fa perder o tozuelo istos diyas. A manca d’una comunidá nazional(ista) zereña, con capazidá de bibir e sofrir en iste sosmeso país. No ye una fateza. Como mobimiento a nuestra esistenzia bi ye, presén en a soziedá, con asoziazions, campañas, aizions, etz. Atra cosa ye a comunidá, ixa mena de macro-entorno que mos protexe e mos lechitima.
A crisis se’n fica cuan pasa y pasa chen per o mobimiento, se “crema”, se cansa i t’a casa. Isto no ye como partezipar en una ONG u organización más seutorial. A soziedá colonial azeuta o tuyo treballo, pero o treballo de una presona nacionalista prebará de estar imbisibilizato. Os españols acusan á bascos e catalans de parar comunidaz nazional(istas), e qué! Si busté trata de estricallar-me con a suya cutiana banalidá, qué foi yo?
Per ixo pasan istas estranias cosas en o nazionalismo aragonés: chen que se’n ba ta cutio, setugazions presonals periglosas, manca de esconoximiento coleutibo. Os españols mos afogan sicolochicamén.
8 diyas…
Deja una respuesta